3 dochters verloren in een schijnbaar eindeloos conflict en toch… “ik zal niet haten”

Op 16 januari 2009, 12 weken na de dood van hun moeder door leukemie, sterven de 3 oudste dochters van Izzeldin Abeulaish en hun nichtje wanneer hun slaapkamer in Gaza in stukken wordt gereten door een Israëlische raket.
Zo staat te lezen op de achterflap van “Ik zal niet haten” die ik op een hete zomerdag op een veel te warme eerste verdieping van bibliotheek De Dijk zie liggen op een tafel met aanraders. Niet onmiddellijk de lichte zomerse lectuur die iemand meeneemt op vakantie, maar het boek raakte toch in de valies en liet me niet meer los: Hoe slaagt een man er in om na het verlies van 3 van z’n kinderen de kracht te hebben om te blijven streven naar vrede en coëxistentie tussen 2 volkeren die elkaar al decennia-lang naar het leven lijken te staan?

Het boek leest als een trein en Izzeldin Aboulaish brengt een zeer goede analyse van het conflict en het leven van Palestijnen in de Gazastrook aan de hand van zijn eigen verhaal en dat van zijn familie. De Palestijnse dokter werkt als gynaecoloog in een Israëlisch ziekenhuis en moet wekelijks 2x de problemen en vernederingen ondergaan wanneer hij vanuit z’n woonplaats in de Gazastrook naar z’n werk in Israël wil raken en terug.
Urenlang wachten, onderworpen worden aan verhoren, onderzoeken, tot zelfst zaken die enkel als pesterijen kunnen worden gecategoriseerd.

Zijn verhaal begint, zoals bij iedereen, bij dat van zijn ouders… Zijn vader bezat ooit een boerderij in Houg waar de familie een hoge status had tot in 1948 de Arabisch-Israëlisch oorlog uitbarst. Bij wat de Palestijnen de Nakba heten (de grote tragedie) wordt de familie van Izzeldin verjaagd en vestigen ze zich in het vluchtelingenkamp Jabalia, waar Izzeldin wordt geboren in armoedige omstandigheden.
Hij is er al van jongsaf echter van overtuigd dat hij de situatie van zijn familie en bij uitbreiding het ganse Palestijnse volk kan verbeteren en ontpopt zichzelf zot een begenadigd student.

Hij slaagt erin om dokter te worden dankzij een beurs die hij krijgt voor de universiteit van Caïro, waarna hij gynaecologie studeert in London en zich verder specialiseert in België en Italië.
Wanneer in Gaza de radicale Hamas aan de macht komt in 2007 is hij een van de weinige Palestijnen die op regelmatige basis de grens met Israël nog over mag om z’n werk in een ziekenhuis in Tel Aviv. Hij behandelt er zowel Israëlische burgers als Palestijnse, die bij gebrek aan een degelijk ziekenhuis in Gaza na veel formaliteiten en veiligheidsvoorschriften de grens mogen oversteken.

Tijdens de oorlog van 2008-2009 waarbij de Israëli gedurende een periode van 23 dagen Gaza bestoken en bezetten om naar eigen zeggen een einde te maken aan het bestoken van Israëlisch grondgebied met raketten door Hamas brengt hij verslag uit voor verschillende nieuwskanalen. Journalisten zijn er immers amper nog in Gaza. En dan slaat het noodlot toe: 3 dochters en een nicht verliezen het leven wanneer een tank het huis van de familie Abuelaish onder vuur neemt.
Izzeldin belt z’n vriend, een Israëlische nieuwslezer, op die per toeval net live op tv is en, om naar eigen zeggen onverklaarbare reden, de telefoon toch opneemt… Hierdoor doet Izzeldin live op de Israëlische TV verslag van hoe ze z’n kinderen hebben vermoord.

“laat mijn dochters de laatsten zijn die sterven. Laat deze tragedie de ogen van de wereld openen. Ik zou met de dood van mijn dochters kunnen leven als ik wist dat zij het laatste offer waren op weg naar vrede tussen Palestijnen en Israëli’s.”

Izzeldin Abuelaish

Na de dood van z’n 3 dochters verhuist Izzeldin met z’n 5 overgebleven kinderen naar Canada, waar Izzeldin les geeft aan de universiteit van Toronto.
Ondanks de jarenlange vernederingen, onderdrukking, het afnemen van zijn kinderen, blijft Izzeldin als mens, als activist en als dokter steeds overtuigd dat coëxistentie mogelijk is in het Midden-Oosten en er vrede moet komen.

Abuelaish richtte in 2010 in Canada de Daughters For Life foundation op. Met deze stichting wil hij scholing en empowerment bieden aan vrouwen en meisjes in Palestina en het ganse midden oosten. Izzeldin is er immers van overtuigd dat dit een belangrijke sleutel is tot vrede en vooruitgang in de wereld. “Als de vrouwelijke waarden op alle niveaus in de maatschappij beter vertegenwoordigd worden, zullen de waarden in het algemeen vooruitgaan”.

In november 2019 werd in België naar analogie met de Canadese stichting de internationale stichting boven de doopvont gehouden. www.daughtersforlife.com