We gaan door tot het dolfinarium sluit

Als je het dolfinarium van het Boudewijn Seapark in Sint-Michiels vlak voor de show binnenstapt  hoor je ze…  De 6 dolfijnen maken opgewonden geluidjes.  En dan zie je ze: guitige blik in de ogen, glimlach tot aan de oren, opgewonden zwemmen ze heen en weer terwijl het volk binnensijpelt.  Ze hebben er al volledig zin in, zou je denken. 

Maar dat is niet wat dierenrechtenorganisatie Bite Back ervan denkt.  Zij vinden dat dolfijnen niet thuishoren in dolfinaria.  Daarom zijn ze reeds geruime tijd bezig met een campagne tegen het Brugse dolfinarium en zijn niet van plan hun acties te stoppen tot Boudewijn Seapark z’n dolfinarium sluit.
We spreken met mede-oprichter en secretaris van Bite Back vzw, Benjamin Loison (44).

BAF:Benjamin, we kennen Bite Back reeds geruime tijd en onlangs kwamen jullie ook weer in het nieuws met jullie onderzoek naar de omstandigheden waarin varkens worden gekweekt in Vlaanderen.  Wat zijn zo de voornaamste campagnes en acties van de organisatie?
Benjamin: Bite Back is een grass roots dierenrechtenorganisatie, opgericht in 2003 en uitsluitend gedragen voor vrijwilligers. Bite Back neemt dagelijks nationaal en internationaal stelling in tegen het gebruiken, misbruiken en doden van dieren, dieronvriendelijke initiatieven, tradities en beleid. Zowel individuele dierenmishandeling als grootschalig, maatschappelijk geaccepteerd gebruik krijgen onze aandacht. Daarnaast promoten we een veganistische levenswijze, amusement zonder dieren en de adoptie van asieldieren. Met gerichte campagnes zoals ons undercoveronderzoek  ‘Varkensleed in Vlaanderen’, de campagnes ‘Nadenken voor je Eet Bespaart Dierenleed’, ‘Vis Wijzer, Vis Niet’, ‘Bontvrij’, ‘Voor wetenschap zonder dierproeven’, ‘Waardeloze Haantjes’, en ‘Voor Vermaak zonder Dieren’ in België en Nederland maken we het publiek, de media en de politiek warm voor de belangen van dieren en bewegen hen om keuzes te maken die niet ten koste van dieren gaan.

BAF:Wat zijn de voornaamste resultaten van deze acties geweest?
Benjamin: Naar aanleiding van onze campagne tegen bont werden verschillende winkelketens bontvrij, verschillende steden beslisten geen circussen met wilde dieren en geen kermisponymolens meer toe te laten op hun grondgebied, we bereikten duizenden mensen met onze straatacties voor de promotie van veganisme, en we krijgen regelmatig mails binnen van mensen die fier melden dat ze gestopt zijn met het eten van dieren.
Op onze website, www.biteback.org (of rechtstreeks door hier te klikken, nvdr) vind je een overzicht met resultaten van onze acties.

BAF:In Brugge voeren jullie actie tegen het Boudewijn Seapark. Wat zijn volgens

jullie de problemen met dolfinaria?
Benjamin: Voor ons zijn dolfinaria niets meer dan een soort van circussen met dolfijnen, die gedwongen worden voor voedsel onnatuurlijke kunstjes te vertonen. De dieren, die dikwijls in de natuur werden geboren (de helft van de dolfijnen in het Boudewijn Seapark komen uit het wild) moeten de rest van hun dagen slijten in een veel te krappe betonnen omgeving, ze kunnen niet genieten van zeewater of van de zon, en worden vaak ziek en depressief door de chronische slopende stress die hun gevangenschap met zich mee brengt.

BAF:De laatste uit het wild afkomstige dolfijn die naar Brugge kwam, kwam aan in 1980. De rest van de Brugse dolfijnen zijn hier geboren… deze kan je toch niet opnieuw gaan uitzetten? Wat moet er dan met deze dolfijnen gaan gebeuren als het dolfinarium sluit?

Benjamin: De dolfijnen Beachie, Puck en Roxanne zijn in het wild geboren, en dus niet in het dolfinarium. Van de nu nog aanwezige dolfijnen werden enkel Yotta, Indy en Ocean in het dolfinarium geboren. En dan spreken we niet over de talrijke dolfijnen die vroegtijdig gestorven zijn in deze gevangenis voor dolfijnen. Wat er bij sluiting moet gebeuren met de dolfijnen, dat is tenminste al een poging doen om ze opnieuw uit te zetten in de natuur. Dat is in het verleden met andere in gevangenschap gehouden dolfijnen in het buitenland wel al gelukt. Indien dit niet kan – en we zijn daar realistisch in – dan is het minste wat we hen verschuldigd zijn, hen onder te brengen in een soort van reservaat, een afgesloten baai waar ze wel nog gevoederd worden, maar tenminste al kunnen rondzwemmen in zeewater, de stroming voelen, kunnen genieten van zonlicht … Ze worden er dan niet meer kunstmatig geïnsemineerd om nieuwe slaafjes op de wereld te brengen die geruild worden  met dieren uit andere dolfinaria. Met Bite Back zullen we actie blijven voeren voor de sluiting van deze dolfijnengevangenis, niet voor verbetering van de omstandigheden waarin ze gehouden worden. Dolfijnen horen immers in de oceaan, niet in een dolfinarium!

BAF:Ondertussen is voor de derde maand op rij actie gevoerd. Heb je de indruk dat deze doel treffen?
Benjamin:Het zal een strijd zijn van lange adem, dat weten we, maar we kunnen toch op steeds meer begrip en sympathie rekenen van het brede publiek, dat vaak niet op de hoogte is van wat er mis is met dolfijnen in gevangenschap. Als de bezoekers met de informatie die ze van ons krijgen naar de show kijken, dan kijken ze er toch ook meteen met andere ogen naar. Ze kijken anders tegenover de zogenaamde dolfijnen glimlach (het lijkt wel alsof dolfijnen een lachend gelaatsuitdrukking hebben) en hopelijk ontwaren ze een grimas van een ongelukkig dier dat veel beter verdient dan levenslang opgesloten te zitten in een krappe cel en daar domme kunstjes op te voeren voor ons amusement.  Het gaat dus ook om sensibilisering: met onze acties brengen we het lot van de gevangen dolfijnen onder de aandacht. Het is eenvoudig: ben je het met ons eens, dan boycot je dolfinaria, en niet enkel dat van Brugge. Je kan ons trouwens helpen: niet enkel door het dolfinarium niet meer te bezoeken, maar ook door de petitie voor een dolfinariumvrij België te ondertekenen op onze campagnewebsite www.voorvermaakzonderdieren.org