Lokaal, Sociaal en Ecologisch!

Leve de Buxusmot


2018 was een topjaar voor de Vlaamse tuin, en neen, dat was niet te danken aan de mens. Ik durfde het haast niet aan te kaarten, want je kan per jaar niet meer dan één oorlog verklaren. Om toch nog een beetje als pacifist door het leven te kunnen gaan, koos ik voor een oorlog aan het gazon. Gelukkig waren er grotere krachten in het spel, die er in mijn plaats werk van maakten. 

Illegale immigrant

Als God zou bestaan, is hij het alleszins met me eens: te veel gazon is not done, Hij lachte zich wellicht te pletter met de rosse plekjes. De natuurgeesten deden er nog een schepje bovenop. Indien we dan toch, eindelijk, de huidige steriele-tuin-stroming in vraag stellen, kunnen we er maar beter lappen op geven. Here comes the Buxusmot! Applausje graag.

Of toch niet? Ondanks dat het een schattig en lief motje is, is en blijft het een illegale immigrant. Het heeft zelfs nooit de moeite gedaan om een asielaanvraag in te dienen en doet nauwelijks iets om zich aan te passen. Foei, foei, foei. Maar, desalniettemin heeft het beestje ons één van de grootste diensten ooit bewezen. Geen enkele native deed het hem voor, het vraagt natuurlijk ook moed, misschien was hiervoor die frisse wind nodig. 

De Belgische, met buxus begroeide grasvelden zijn niet meer. Je kan zien hoe het gesteld is met een land als je het woordje tuin in Google afbeeldingen tikt. Er zat meer ziel in baroktuinen, die het toppunt van menselijke macht over natuur moesten voorstellen. We gingen nog een stapje verder, om te tonen dat we de macht hadden over de natuur pasten we er lekker lobotomie op toe, met een lelijk afgestompt resultaat als gevolg. Indien de tuin een reflectie is van de ziel, wat wil dit dan zeggen? Hebben we te veel? Kunnen we niet om met alle impressies en rijkdom waardoor we onszelf veilig opsluiten in een ontsmette tuin? Een zelfgecreëerde surrealistische gevangenis?

Buxusbaksels


De laatste decennia doen we niets anders dan onze tuin volzetten met quasi steriel gras, kunstgras, god forbid, en buxusbaksels

Louis De Jaeger

In het begin van de esthetische tuininrichting was een tuin net een plek om iets anders, iets exotischer te doen dan de natuur. Overal rondom was de natuur nog ongerept, dus waarom nog meer van hetzelfde op je kostbaar stukje grond? Wat later in de tijd, nadat de mens al een groot deel van de natuur had vernield, begon de mens de ‘wilde natuur’ weer te appreciëren, en trachtte ze die te integreren in de tuin. Vandaag blijft er bijna niets meer over van die ‘echte natuur’, en de laatste decennia doen we niets anders dan onze tuin volzetten met quasi steriel gras, kunstgras, god forbid, en buxusbaksels. Al wil ik wel oprecht mijn condoleances uitdrukken, het is en blijft een triestige zaak om de perfecte buxusvorm waar je jaren aan hebt gewerkt te laten gaan. 

Als een kapitein op een zinkend schip dat nooit de haven had mogen verlaten halen we de grove chemische middelen boven om het laatste beetje gevoel van controle te behouden en spuiten we kankersproeistoffen om de natuur en onszelf te verzieken. Waarom? Om de status quo te behouden. Maar eigenlijk zijn we niet machtswellustig, we zijn gewoon bang, bang voor het onbekende.

Met pure ratio zouden we er nooit in geslaagd zijn om gevestigde waarden in vraag te stellen, ons teergeliefde gras met onze buxuskipjes. Hebben we dan telkens een deus ex machina nodig om ons de juiste weg te tonen? Een droogte en een buxusmot om ons het inzicht te brengen dat we meer moeten investeren in diversiteit in de tuin? Om ons te leren dat hoe meer soorten er zijn, hoe duurzamer en sterker de tuinsamenleving is?

[notification type=”info” dismissible=”false”]Dit artikel van Louis De Jaeger verscheen ook op MO, mondiaal nieuws: https://www.mo.be[/notification]

4 thoughts on “Leve de Buxusmot”

  1. Dag Louis, ik denk dat de meeste lezers van magazines als MO en BAF jouw frisse ‘groene’ ideeën onderschrijven. Het ware goed zo jij je oorlogsverklaring aan het gazon ook in andere media kon laten verschijnen.

  2. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/04/24/buxus-mot–aangeschoten-wild-/
    vogelbescherming.be/informatiecentrum/persberichtenarchief/vogelsterfte-door-bestrijding-buxusmot
    https://www.tuinbranche.nl/nieuwsbericht/buxusmotten-rupsen-en-koolmeesjessterfte

    Dag lezers,
    Ik als natuurgids vind het zeker Goed dat dit nog maar eens in de Kijker ‘ komt)) Zelf ben ik geen Buxus-zot’ alhoewel ik er ook al gezet heb.–mea culpa–. en weer weggedaan., omdat de potten kapot waren. Tja, zijn gemakkelijke planten: groeien niet vlug, makkelijk te snoeien, blijven in winter groen.. maar zeker geen Grote waarde voor ANDER LEVEN, wat wel belangrijk is, zeker in tijden van grote achteruitgang biodiversiteit.
    Veel kan men daarvoor doen: educatie vooral naar de gewone burger , die meestal toch een tuintje heeft en wat groene vingers. Daar ligt nog opdracht voor plantenwinkels: wat meer uitleg geven over de Waarde van de planten.; inheemse, uitheemse, wat kies je best voor je tuin volgens je mogelijkheden, zon/schaduw, warmte , licht..
    En bovenal: VERBOD VERGIF, via de OVERHEID, alle vergif voor alle planten= LEven, = voedsel voor andere dieren als KOOLMEZEN die er nu op achteruit gaan omdat zij die vergiftigde rupsen opeten! (zie laatste www.) Men zal dit nu onderzoeken..maar ja, in feite loopt het onderzoek achter de feiten aan en zou men, moest men verstandig zijn, gewoon alle vergif (pesticiden) bannen natuurlijk.

    Bovenal zou het Stadsbestuur , groendienst het voortouw moeten nemen en veel natuurvriendelijker moeten werken, en ook de vrij gegroeide kruiden en zelfs bomen moeten hun plaats onder de zon gunnen. Maar neen, deze verwijderen alle wilde planten en zetten zelf …Buxus! Moeder Natuur weet veel beter wat Goed is dan de arrogante mens die meestal totaal geen besef heeft van alle ecologische netwerken die zelfs voor biologen nog veelal ongekend terrein zijn.

    Louis de Jaeger schrijft wel nogal provocerend vind ik; ongenuanceerd. Er zijn zoveel soorten gazon als mensen, het hangt ook af hoe extreem je dit onderhoudt: enkel één grassoort toegelaten of ook andere, hoeveel keer rij je je gras af? Moet alle mos weg? Gebruik pesticiden? Je kan er soorten klaver laten groeien, je kan bolgewassen er in zetten (narcis..) en in voorjaar laten groeien, enzovoorts zodat het geen steriele lelijke saaie boel is.

    Ja, echte natuur is zeldzaam, daarom kostbaar: en zeker als dan nog burgemeesters zeggen dat het lelijk is, vol onkruid, ‘ongebruikt! verwaarloosd(??) en men er best gewoon ecologische parking van maakt! Terwijl Brugge uit onderzoek van Standaard in verhouding tot andere steden een nijpend tekort heeft aan NABIJE NATUUR, en plaatsen waar kinderen nog wat ‘wilder mogen spelen op wildere plaatsen. Maar dat wordt hier aanzien als Vuil , niet onderhouden, op te waarderen(lees: alle leven Wegnemen) verwaarloosd..

    Tine Devroye, natuurgids

  3. Ook graag even wijzen op het verschil tussen uw dromen, wensen , en de Realiteit, in tijden van nog Faker nieuws mss. De Buxus’ is nog steeds te zien in Vlaamsche tuinen. Nog niet allen dood door de te droge zomer, teveel vergif of teveel wraat door rupsen. Rupsen zullen een grote struik mss wel volledig kunnen ontbladeren, maar de plant weet wel raad: na StJans Lot staat hij weer vol blaadjes.
    Zag er verleden week zelfs ene.. in Plastic! Ja, voor de eerste keer plastieken buitenplanten gezien, zelfs de zo mooie echte Klimop, in lelijk plastiek.
    Nu zou ik ook zo hartstochtelijk pleiten kunnen zoals eerste schrijver, nu voor Plastic planten, i.p.v. echte planten waar men dan vergif op sproeit.. plastic is beter dan Vergif natuurlijk.

  4. Doet me denken aan de prachtige bloemenheuveltjes die er waren ingezaaid in de groenstrook tussen de Scheepsdalebrug en de Waggelwaterbrug,helaas al weer verleden tijd, klagende bewoners, wegens te “rommelig”.. .

Laat een reactie achter bij Jozef De Coster Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.