Feest in’t Park staat ieder jaar weer garant voor hét mondiaal feestje waarmee Bruggelingen de zomer inzetten. Overdag genieten de kinderen van het Wereldkinderdorp terwijl de volwassenen kuieren tussen de infostands en genieten van een drankje. Er is ook steevast een avondprogramma en dat zal ook dit jaar de bezoekers van het Minnewaterpark doen shaken! Naast acts als Guineeër Djeli Moussa Condé en Antwerp Gypsyska Orkestra staat ook de Brugse DJ-formatie Team DAMP geprogrammeerd. Met hun Dancehall, Reggae & Afro plaatjes zullen zij de sfeer erin houden tussen de verschillende avond-acts en zullen ze ook het feestje afsluiten. Reden genoeg om eens ons oor te luisteren te leggen bij Wannes Loosveldt aka Wally Nesta aka MC Messenjah bij Team DAMP…
Hoe zou je omschrijven welke muziek jullie draaien voor mensen die nog nooit van Team DAMP of Dancehall hebben gehoord?
Met ons Bomboclat Festival stelden we onszelf dezelfde vraag: hoe verpak je “Dancehall” voor mensen die er nog nooit van gehoord hebben. Daar hebben we gekozen om het als “Tropical Festival” te omschrijven. Dancehall muziek komt uit Jamaica en is tot op heden onlosmakelijk verbonden met het energieke eiland. Aan de andere kant mag je de invloed van het genre op muziek overal elders in de wereld niet onderschatten. Zo hoor je tegenwoordig Dancehall invloeden bij Justin Bieber, Drake, Rihanna, tal van Afro artiesten, al jarenlang wordt het genre gesampled in Hiphop, Jungle, Drum and Bass,… Tot in de meest afgelegen gebieden in de Himalaya’s lopen mensen met Bob Marley-shirts!
Hoe ben jij in dit genre verzeild geraakt? Jullie zijn drie witte jongens uit het provincienest Brugge, niet echt de bakermat van de zwarte muziek…
Ik ben in het genre verzeild geraakt door mijn schoonbroer. In de goede oude tijd, nog voor ik ging puberen, besloot ik om -net als mijn schoonbroer- dreadlocks in mijn haar te leggen. Hij voedde me op met Reggae. Op natuurlijke wijze ontdekte ik Ragga/Dancehall. Dit is echt het ruwere broertje van Reggae. Toen de wereld Reggae ging omarmen, en de stem van de ghetto wat vervaagde in de muziek (met dank aan UB40, Eric Clapton… en consoorten, no pun intended) ging Jamaica opnieuw op zoek naar zijn eigen muzikale identiteit. Ragga en Dancehall omvat de energie, de intense lyrics, de verheerlijking van nightlife en dansen, soms ook agressie en geweld. De muziek neemt gewoon geen blad voor de mond, recht aan recht af. Ik hou daarvan.
We moeten nu bewuste wereldburgers worden in de wereld zoals ze is, zonder alles altijd naar onze hand te willen zetten. Verschillende talen en culturen, respect voor natuur en je omgeving, beperken van verbruik van goederen en nog veel meer hoort daar allemaal bij.
Het is de eerste keer dat jullie op Feest in’t park staan in jullie hometown Brugge… Jullie speelden reeds op grote festivals als Tomorrowland, Reggae Geel, Antilliaanse Feesten,… een beetje vreemd dat jullie nu pas opgepikt worden door Feest in’t Park, niet?
Ik vind het niet vreemd dat ze ons niet oppikten. Feest in ‘t Park in Brugge is altijd een beetje het alternatieve buitenbeentje van de Brugse events geweest. Wij draaien al lang (ik nu een 16 jaar) Reggae, Dancehall, Hiphop, enz binnen en buiten Brugge. Ik vond het ergens logisch dat wij als jonge snaken eerst moesten bewijzen dat we ook andere podia aankonden. Op Feest in ‘t Park ga je niet gewoon hitjes aan elkaar breien. Er wordt naar mijn gevoel meer specifieke muziek verwacht. Ik kijk er daarom ook enorm naar uit. Onze vaak underground opzwepende stijl laten samensmelten met meer obscure en voor vele oren onbekende nummers. En dat geheel toch toegankelijk en zwoel laten klinken… een uitdaging, daar doen we ‘t voor!
Met Feest in’t park wil de stad Brugge z’n engagement voor een duurzaam Noord-Zuid beleid in de kijker zetten. In hoeverre zijn jullie bewust bezig met deze thema’s? Hoe denken jullie dat wij als Europeanen ons steentje kunnen bijdragen in de ontwikkeling van het Zuiden?
Ik denk dat ik voor ons drie mag spreken en zeggen dat we oog voor duurzaamheid hebben. En ik kan ook oprecht stellen dat we alle drie bewust zijn over het koloniale verleden en de gevolgen die vele bevolkingsgroepen daar nog van dragen. We praten hier vaak over, los van de muziek. Wat mij persoonlijk betreft probeer ik op vele fronten mijn deel te doen. Ik kan hier uren over praten, filosoferen en debatteren. De essentie ligt volgens mij enerzijds in het vormen van visie bij mensen en anderzijds het actief gaan bijdragen in je eigen leefomgeving. Wij moeten nu nadenken over ons plastiek gebruik, het nog steeds bestaande structureel racisme, de schuldenlast van de derde wereld, het feit dat we de helft van de wereld nog steeds als “derde wereld” bestempelen, enz. Wij, blanke Westerlingen zijn ons vaak niet bewust hoe arrogant we zijn in onze superieure positie. Dit is zo gegroeid doorheen de geschiedenis en ik wil zeker niet elke blanke medemens afschilderen als schuldige van de situatie. Maar ik denk dat het tijd wordt om mensen te doen inzien dat de tijd is aangebroken om enkele belangrijke stappen te zetten. We moeten nu bewuste wereldburgers worden in de wereld zoals ze is, zonder alles altijd naar onze hand te willen zetten. Verschillende talen en culturen, respect voor natuur en je omgeving, beperken van verbruik van goederen (zeker schadelijke goederen zoals plastiek, brandstoffen…) en nog veel meer hoort daar allemaal bij. Enerzijds weet ik dat er ook voor mezelf nog veel werk voor de boeg is en ik wil zeker geen zagende preacher worden, anderzijds ben ik me enorm bewust dat we NU dingen gaan moeten doen en dat probeer ik ook.
Jullie multiculturele feestjes trekken vaak heel wat volk met verschillende roots… Op een feestje waar Team DAMP speelt is het alsof samenleven met verschillende culturen een makkie is… Aan de andere kant ziet het ernaar uit dat de multiculturele maatschappij omwille van de Europese vluchtelingencrisis klappen krijgt. Het lijkt alsof tolerantie en verdraagzaamheid steeds meer in een hoekje wordt verdrongen, niet in het minst door de harde taal die bepaalde politici denken te moeten hanteren… Hoe bekijken jullie de situatie en hoe kunnen we dit kenteren?
Je haalt verschillende zaken aan. Wat onze feesten betreft, daar zie je inderdaad een melting pot van vele huidskleuren, verschillende talen en culturen. Ik hoor vaak dat dit uniek is in Brugge. Ik vind dit het gek dat mensen dit als atypisch beschouwen. Brugge kent echt wel verschillende culturen, talen en mensen. Het behoeft slechts een open deur om mensen te bereiken. Het is niet dat wij bewust een gemixte doelgroep zoeken ofzo. Wij brengen onze evenementen naar buiten en proberen op het moment zelf een open en positieve sfeer te creëren. En zo groeien die evenementen keer op keer. Zo’n momenten zijn voor mij een barometer om te weten hoe het gesteld is met integratie, interesse en wil om elkaar te leren kennen desondanks de verschillen, de goesting om een diverse samenleving te vormen. De barometer staat in mijn leefwereld heel vaak op positief, mensen hebben daar echt wel interesse in. Als ik de volgende ochtend de krant open sla en de berichtgeving en vooral de manier van berichtgeven zie, dan ben ik instant gedegouteerd. Ik heb op zo’n moment enkel onze evenementen om mijn geloof in de wereld niet te verliezen.
Er gaat echt geen dag voorbij zonder dat ik gedegouteerd ben door de manier van communiceren in de media. Het is alsof ons deeltje van Europa het epicentrum is. Al wie en wat niet rond onze economie draait en al wie niet in onze ratrace mee jaagt en bijdraagt aan de big white power structure is niet oke en zeker niet welkom. Als ik dit zeg krijg ik steevast enkele reacties in de trend van “ja, maar je kunt toch niet iedereen zomaar binnen laten en alles cadeau geven?”. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om het feit dat we praten over mensenlevens. Nog voor het binnen laten en alles cadeau geven gaat het over de beeldvorming. Zie mensen toch eens voor wie ze zijn. Iedereen heeft bestaansrecht en elke mens kan een meerwaarde zijn voor de samenleving. Maar als je iemand van de meet af aan in de hoek duwt, alle vingers op haar of hem richt en haar of zijn ganse bestaan in twijfel trekt … wat denk je dat die mens in kwestie gaat doen? Een meerwaarde zijn voor je maatschappij? Natuurlijk niet. Dit is wat de grote politieke heren (en enkele dames) op dit moment doen. Dit is waar media op dit moment ten volle aan bijdraagt. Ons eilandje beschermen zodat wij onze privileges kunnen vasthouden. Dit is fout, fout, fout. Trek je ogen open en zie dat we niet op eiland zitten, maar op een wereldbol. Je kan de evolutie van mens en planeet niet tegenhouden. Op een dag ga je je veilige blanke bastion moeten verlaten en zien dat de straten krioelen van diversiteit. Je kunt die stap eigenhandig zetten, ontdekken op je eigen manier en inzicht krijgen door ervaring op te doen. Of je kunt je ertegen verzetten, continu met je neus tegen de muur lopen en telkens blijven geloven dat het hun fout is, want jij zorgt voor je blanke bastion en zij maken alles wat jij opgebouwd hebt kapot.
Sommigen stellen dat de multiculturele samenleving een utopie is… De vraag stellen of de multiculturele wereld een utopie is, heeft geen nut. Dat is geen vraag. Wie naar de wereld durft kijken ziet een multiculturele wereld. Zo is het nu eenmaal. De vraag is eerder of het een utopie is dat alle mensen willen leren leven in die multiculturele samenleving? En daarop moet ik het antwoord schuldig blijven.
Team DAMP is deze zomer niet enkel te zien op Feest in’t Park op zaterdag 30 juni 2018. Ze laten hun tropische vibes ook los op o.a. volgende festivals: Reggae Geel, Tomorrowland, We Can Dance, Laundry Day, Bomboclat,… Check alle data op hun facebook-pagina.
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.