Zondag, 26 juli 2015 – Ondanks het druilerige weer voerden een 70-tal (!) activisten van Bite Back opnieuw actie voor het dolfinarium van het Boudewijn Seapark in Brugge. Ze stonden daar zoals iedere maand, en dit sinds bijna 2 jaar, met slechts één doel voor ogen: de sluiting van deze dolfijnengevangenis.
Dolfinaria laten ons kennismaken met de speelse dolfijn, gedwee en blij om ons te vermaken. Maar achter deze uiterlijke schijn gaat een trieste werkelijkheid schuil: eentje van intelligente dieren die onderworpen zijn door middel van voedsel en die lijden onder hun gevangenschap. De leefomstandigheden van dolfijnen in gevangenschap druisen in tegen hun fysiologie en psyche. Het zijn uiterst sociale dieren die leven in grote zeegebieden, die voortdurend reizen en communiceren en contact leggen met honderden andere dolfijnen uit vreemde stammen.
Een dag amusement voor ons, een leven in gevangenschap voor hen Iedereen wil er wel eens een dagje tussenuit. Voor de dolfijnen in dolfinaria zit dat er echter niet in. Zij slijten de rest van hun dagen in deze betonnen bassins of aquaria. Dolfinaria maken deel uit van een miljardenindustrie die deze intelligente, sociale dieren uitbuit ten koste van hun welzijn. In het wild leven dolfijnen in grote sociale groepen en zwemmen ze honderden kilometers per dag in de open oceaan. In dolfinaria moeten ze het stellen met een krappe ruimte waarin ze hun natuurlijke gedrag niet goed tot uiting kunnen brengen. Families worden uit elkaar gerukt en de dieren worden gedwongen om voor voedsel onnatuurlijke kunstjes te vertonen
Stress en depressies De chronische, slopende stress die hun gevangenschap met zich mee brengt, zorgt voor een zwak immuunsysteem. Dolfijnen in gevangenschap sterven dan ook eerder dan hun soortgenoten in het wild. Veel dieren worden depressief. Het toedienen van antidepressiva is geen uitzondering in dolfinaria. . Bij dolfijnen in vrijheid ligt de sociale status niet vast, maar evolueert voortdurend. Alles hangt af van de banden die de dolfijnen hebben gesmeed. Coalities tussen vrouwtjes bestaan wel degelijk, al zijn ze erg discreet en daarom moeilijk vast te stellen. Hierdoor kunnen de zwakkeren toch respect afdwingen. In een bassin is dit onmogelijk.
Wilde dolfijnen leven met elkaar in een maatschappij die erg geëvolueerd is. Maar door het trauma van een ontvoering uit de zee en het lijden inherent aan gevangenschap, wordt hun samenleving gereduceerd tot een soort van “pikorde”, zoals bij kippen op een erf, waar de sterkste en de meest agressieve individuen met geweld de bovenhand halen en de zwakkeren onderwerpen en zelfs doden.
Naast de tirannie van hun eigen lotgenoten in het bassin, wordt hun stress nog verhoogd door de tirannie van de menselijke africhters: ze laten hen drie- tot vijfmaal per dag optreden voor een joelende menigte en ontzeggen hen voedsel als straf en geven extraatjes als beloning. Op die manier worden de jaloezie en de wedijver tussen de gevangenen verergerd.
Recente onderzoeken in de VS tonen aan dat een buitensporig aantal dolfijnen in gevangenschap bezwijken aan stressgerelateerde ziekten zoals hartaanvallen en maagzweren. Dit is geen toeval: miljoenen mensen die slaafs lastig en repetitief werk moeten uitvoeren, lijden aan precies dezelfde kwalen.
De vijandigheid tussen de dolfijnen is echter niet de enige oorzaak van deze voortijdige overlijdens. Het is slechts één aspect van een algemenere desocialisatie, of zoals specialisten als Giorgio Pilleri, het omschrijven: “een doorgedreven acculturatie die de dolfijnen verplicht zich aan te passen aan de menselijke samenleving, die in hoge mate hiërarchisch is.”
Dolfijnen in vrijheid jagen in nauwe samenwerking door de vissen samen te drijven en ze dan in alle eerlijkheid onder elkaar te verdelen. In gevangenschap ontwikkelen ze echter dezelfde gebreken die de menselijke samenleving typeren: egoïsme, concurrentie en sadisme”. Van wild dier tot circusartiest Omdat het leven in de betonnen bassins van dolfinaria in niets lijkt op het leven in de oceaan, planten de dieren zich niet snel of moeizaam voort. Via kunstmatige inseminatie worden toch jongen geboren, die vaak geruild worden met dieren uit andere dolfinaria. Zo worden de hechte, natuurlijke familiebanden van de dolfijnen verstoord. Dolfijnen doen hun kunstjes niet uit zichzelf, maar omdat hen geleerd wordt dat ze er voer voor krijgen. Om hen extra te stimuleren, is uithongeren een gebruikelijk onderdeel van de ‘training’.
De nachtmerrie van Taiji Vissers in het Japanse Taiji drijven elk jaar honderden dolfijnen in een baai om ze meedogenloos te slachten. De baai kleurt rood door deze bloederige praktijk. Dolfijnenhandelaars zijn aanwezig om dolfijnen uit te kiezen en te verkopen aan dolfinaria wereldwijd. Hoewel wildvang van dolfijnen verboden is in Europa, hebben veel dolfinaria nog steeds banden met deze gruwelijke industrie. Het steunen van dolfinaria, of ze nu wel of niet deze in het wild gevangen dolfijnen aanschaffen, zorgt er voor dat dolfinaria populair blijven en dat deze onverantwoorde handel blijft bestaan. Een heel krachtige documentaire hierover is ‘The Cove’. ‘The Cove’ is een documentairefilm uit 2009 over de dolfijnenjacht in de Japanse cultuur. In 2010 werd de documentaire bekroond met de Oscar voor Beste Documentaire. De film volgt voormalig dolfijnentrainer Ric O’Barry op zijn zoektocht naar de activiteiten van de dolfijnenjacht in de Japanse gemeente Taiji. Aansluitend is ook de documentaire ‘Blackfish’ een aanrader. De film toont het vangen van de orka Tilikum, of Tilly, in 1983 voor de kust van IJsland. De Documentaire focust ook op SeaWorlds beweringen dat de levensspanne van orka’s in gevangenschap te vergelijken zijn met die in het wild: 30 jaar voor mannetjes en 50 jaar voor vrouwtjes. De documentaire geeft aan dat dit niet klopt; zo goed als alle walvissen in gevangenschap halen niet de levensspanne die ze in het wild halen. Verder bevat de film interviews met voormalige SeaWorld-trainers, zoals John Hargrove, die zijn ervaringen beschrijft met Tilikum en andere gevangen genomen walvissen.
Educatie? Heel wat wetenschappers, mariene biologen en zelfs ex-dolfinariummedewerkers pleiten voor een sluiting van dolfinaria. In sommige landen is het in gevangenschap houden van dolfijnen al verboden en in andere landen is er heel wat discussie rond. Dolfinaria beweren natuurlijk dat ze goed voor hun dieren zorgen en dat het hen om de educatie te doen is. Maar zijn de voorstellingen van het dolfinarium in Brugge educatief?
Tijdens de voorstellingen wordt luide muziek gespeeld en moeten de dolfijnen door hoepels springen, ballen gooien naar kinderen, ballen vangen in de lucht, voetbal spelen, zich laten berijden door een mens, zich laten aanspoelen om zich te laten aaien enz.: activiteiten die in hun natuurlijke omgeving nooit zijn waargenomen. Circusacts dus, die ons niets leren over het echte leven van tuimelaars. Onderzoeken hebben aangetoond dat deze betalende en ontspannende vertoningen niet hebben bijgedragen aan de opvoeding, noch aan de sensibilisering van het publiek. Het leerde niets over de persoonlijkheden van de dolfijnen, hun gewoonten, de dialecten van hunoorspronkelijke families, hun zelfbewustzijn, hun geheugen of hun vermogen om zich in de toekomst te verplaatsen.
Deze shows informeren niet over de gevaren waardoor de kleine walvisachtigen bedreigd worden. De massaslachtingen in Taiji of op de Salomonseilanden, drijfnetten, ultrasone golven,chemische vervuiling, massale vangsten voor dolfinaria, etc. blijven verborgen voor de jonge toeschouwers.
Aspro Ocio Sinds 2002 wordt het Boudewijn Seapark beheerd door de Spaanse onderneming Aspro Ocio. Deze multinational, die zichzelf uitroept tot “leider van de recreatiesector”, bezit een veertigtal waterparken, aquaria en dierentuinen, alsook verscheidene attractieparken verspreid over heel Europa en eentje op de Canarische Eilanden genaamd “Sioux City”. Kan het Boudewijn Seapark, als filiaal van een groep gesponsord door Pepsi en Nestlé, redelijkerwijze gezien wel onder de noemer “zoo” vallen? Willen ze echt kinderen de wonderlijke culturen van walvisachtigen te laten ontdekken? Is hun doelstelling werkelijk een relatief veel voorkomende soort te beschermen, wetende dat tot nog toe geen enkele dolfijn uit dit park in Brugge werd vrijgelaten om de wilde populaties te versterken?
Ook al beweren ze van niet, dolfinaria blijven hun dolfijnen vooral uit de natuur stelen. Hier gaat een hele industrie achter schuil. Elk jaar worden honderden dolfijnen met barbaars geweld uit hun natuurlijke omgeving gerukt. De manier van vangen verschilt afhankelijk van waar het gebeurt: in Rusland, Cuba, de Salomonseilanden of in Japan.
Vanwaar komen de dolfijnen van Brugge? Wie zijn ze? BEACHIE werd rond 1982 in vrijheid geboren. Hij werd “gered” toen hij zogezegd aangespoeld was in april 1984. Op 27 april 1984 werd hij overgebracht naar Sea World in Orlando.
Op 8 juni 1997 werd hij gedeporteerd naar het Dolfinarium van Harderwijk (Nederland) om uiteindelijk op 18 september 2009 in het Boudewijn Sea Park van Brugge te belanden. Daar moest hij Tex vervangen, de vorige mannelijke verwekker, die op een tragische manier gestorven is in Marineland Antibes. Beachie is de vader van Marble (1997 – ), Sal’ka (1998 – ), T’lisala (2001 – ), Palawas (2004 – ), Spetter (2005 – ) en Kite (2005 – ). Sinds hij in Brugge is aangekomen, lijken zijn fokkwaliteiten verdwenen. Tot op heden heeft hij geen dolfijntje meer verwekt.
Interessant om weten is dat volwassen mannetjesdolfijnen in het wild niet permanent bij de vrouwtjes blijven. De pseudogezinssituatie waarin de dolfijnen in Brugge gedwongen leven, is dus abnormaal en ethologisch gezien zelfs ongezond. Dit veroorzaakt voortdurende stress bij Ocean, het andere mannetje, in zijn onderdanige positie.
PUCK werd in 1966 in vrijheid geboren op de Caraïben (waarschijnlijk in de buurt van Cuba). Puck herken je aan haar grootte en haar witte, blinde oog. Het blijft onduidelijk wanneer en in welke omstandigheden ze de VS werd uitgevoerd. Waarschijnlijk gebeurde dat op illegale wijze, aangezien Puck niet geregistreerd staat in de Marine Mammal Inventory. We weten dat ze via het Dolfirama in Zandvoort, Nederland (nu gesloten) naar België is gekomen op 24 juni 1988. Ze is de oudste vrouwelijke dolfijn ooit in een Belgisch dolfinarium. Het Boudewijn Seapark verkondigt het volgende: “Onze oudste dolfijn is 47 jaar. Dit toont duidelijk aan dat dolfijnen in gevangenschap langer leven”.
Het is geweten dat dolfijnen die in de zee geboren worden en opgroeien, inderdaad beter opgewassen zijn tegen een leven in gevangenschap dan dolfijnen die in gevangenschap geboren zijn. Deze laatsten kennen niets anders dan chloorwater en dode vis die vol toegevoegde vitaminen, kalmeermiddelen en antibiotica zit. Laat ons in deze context ook even verwijzen naar de 63-jarige Nicklo, een vrije dolfijn die in Sarasota Bay in Florida leeft.
ROXANNE is een kleine dolfijn met littekens onder haar ogen. Ze is in vrijheid geboren in de monding van de Mississippi rond 1985. Zij werd gevangen rond de leeftijd van 2 à 3 jaar door Mobi Solangi in Gulfport. Onder decodenaam: “Site ID BS-TT-C8805/ID-Code N/A” werd ze verzonden naar het Boudewijn Seapark op 6 mei 1988.
Roxanne en Tex zijn de ouders van Gorki, geboren in Brugge in 1993 en gestorven in Portugal in 2003.
Beachie en Roxanne zetten een doodgeboren tweeling op de wereld in 2011. In 2012 kregen ze een mannelijk dolfijntje. Het stierf 3 dagen na zijn geboorte.
YOTTA is de dochter van Puck en Tex. Zij werd geboren op 24 augustus 1998. Je kan haar gemakkelijk herkennen aan haar lichte huidskleur en het kleine huidplooitje tussen haar neus en hoofd. Volgens het Boudewijn Seapark zal zij Puck na haar dood opvolgen als matriarch van de groep. Dit is eigenaardig, want aangezien Roxanne veel ouder is dan Yotta, zou zij die rol moeten vervullen. In 2010 stierf Yotta bijna als gevolg van een miskraam. De dode foetus werd zonder verdoving uit haar baarmoeder gehaald.
OCEAN, zoon van Roxanne en Tex, werd op 13 augustus 2003 geboren in het Boudewijn Seapark. Ocean is het jongste mannetje van de groep. Hij heeft een korte neus en een klein wit lijntje op zijn staart. Hij heeft ook veel littekens, waarschijnlijk opgelopen door de dominante Beachie, omdat hij zijn zoon niet is. Ocean is 10 jaar oud. Op die leeftijd krijgen de tieners een onweerstaanbare drang om de wereld te ontdekken en vrouwtjes te zoeken om mee te paren. Dit is waarom zoveel dolfijnen in dolfinaria sterven wanneer ze tussen de 8 en 15 jaar oud zijn. Het Boudewijn Seapark zal hem waarschijnlijk naar Spanje of elders sturen. De ingevangenschap geboren dolfijnen hebben echter veel moeite om zich voort te planten. Ze zullen minder lang leven en hun gezondheid is zwak.
INDY werd geboren op 13 juli 2003 in het Boudewijn Seapark. Indy is de dochter van Puck en Tex, en Yotta’s zusje. Ze is het jongste vrouwtje van de groep. Ze blijft steeds in de buurt van haar moeder. Indy bevindt zich helemaal onderaan de hiërarchie die op kunstmatige wijze tot stand is gebracht in het bassin. Dat is waarom ook zij talrijke witte littekens op haar rug heeft. Puck beschermt haar zo goed ze kan.
Steeds weer zien we nieuwe gezichten tijdens de protestacties van Bite Back. Het doet ons erg plezier om bij de vorige actie ook zeker een dertigtal Franstalige actievoerders te mogen rekenen onder de aanwezigen, vanuit Wallonië maar ook Noord-Frankrijk. We zullen blijven actie voeren totdat het dolfinarium Boudewijn Seapark sluit. We willen immers geen groter dolfinarium, maar een dolfinariumvrij België. Dolfijnen horen in de vrije natuur, niet onder een betonnen koepel in een chloorbad. De bezoekers krijgen steeds info van ons, als ze dat willen.
Wil jij het dolfinarium ook dicht? Neem dan deel aan de volgende actie op 30 augustus 2015 om 15.00 uur. Jij kan ook helpen door de petitie voor een dolfinariumvrij België en Nederland te tekenen op www.voorvermaakzonderdieren.org en deze petitie met iedereen te delen.
Bronnen: https://www.facebook.com/BiteBackOrg?fref=ts http://www.voorvermaakzonderdieren.nl/dolfinaria/dolfijnen-in-het-boudewijn-seapark-in-brugge/ https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Cove_(film) http://www.blackfish-film.be/ http://www.biteback.org/
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
