Alleen noch in groep ?

Gedachten van iemand
resultaat van het verleden.

Stelling :
“Een individu die erkent alleen te staan is vrijer dan het individu die blindelings de noodzaak volgt ergens bij te horen.”

Verklaring :
“Het individu die bij 1 of meerdere groepen wenst te horen loopt het risico oneerlijk te worden tegenover zichzelf en bijgevolg tegenover anderen. Men kan angstig worden over eigen uitspraken, doen en laten, omdat men reeds als opgroeiende mens vaststelt hierdoor verhoogd risico te lopen afgekeurd te worden door anderen, de groep, de samenleving. Zelfs de vrijheid van gedachten perken we op den duur zelf in uit angst afgekeurd & afgestoten te worden. We doen aan zelfcensuur uit angst.
Ikzelf wens vrij te zijn, wens deze gegeven realiteit te observeren, te beoordelen en openlijk te bespreken met anderen, zonder vrees. Deels in geslaagd, vooral door luisteren, zowel naar anderen als naar mijzelf.

Er zijn grenzen die ik opgelegd kreeg of mijzelf opleg :
1. Anderen niet aandoen wat ikzelf niet zou willen aangedaan worden :
Dit kreeg ik mee tijdens de  opvoeding of m.a.w. de prille conditionering, ik zie dit daardoor als iets noodzakelijk, al zie ik nu dat dit niet aanduid dat dit goed of fout is. Uit negatievere ervaringen veroorzaakt door anderen en mijzelf heb ik al ontzettend veel geleerd, waarvoor dank !
Hieruit volgt de vraag is er wel goed of slecht of is de beoordeling daarvan grotendeels gevolg van wat men observeerde als kind (onderging).
2. Behoud van de huidige omstandigheden, bestaansvorm :
Als je niet gelovig bent weet je niet wat er gebeurd als je lichaam stopt, sterft.
Uit angst van het ongekende doen we er alles aan om dit te voorkomen.
Gelovigen handelen mogelijk naar wat zij geloven dat zal gebeuren, de resultaten zijn niet altijd wenselijk. Zelf probeer niets te geloven, stel alles in vraag met empatie.
We weten nooit 100% zeker wat er gebeuren kan als gevolg van eigen acties of die van eender wie of wat. Ja ik ben in zekere zin bang. Van die constante onzekerheidsangst werd ik deels verlost door te aanvaarden dat nu, dit eigenste moment, het enige is. Jezelf zorgen maken om verleden of toekomst heeft geen enkele zin als je nu niets doet. Als het niet mogelijk is iets te doen dat invloed heeft op verleden of toekomst dan zal erover piekeren vooral verloren energie betekenen.
(dank aan Jiddu Krishnamurti & bibliotheek Brugge Biekorf)

Als ik dan naar de hiërarchische opgebouwde structuren om mij heen kijk rijst het vermoeden dat mensen die binnen deze structuren iets opgebouwd hebben of iets kregen, uit angst, onmogelijk nog eerlijk kunnen zijn. Als ze eerlijk hun gedachten, in de mate dat ze die zichzelf nog toelaten, ten berde zouden brengen worden ze zeer waarschijnlijk afgekeurd door mensen waarvan ze afhankelijk zijn om hun huidige status & aanzien te behouden in de toekomst. Misschien hadden ze nooit deze status bereikt indien ze altijd eerlijk waren geweest, ik zeg wel misschien want ik wil hier niemand persoonlijk viseren & in het absolute veralgemenen ook al niet.

De sleutel tot persoonlijke vrijheid zit hem er misschien in niet veel te geven om wat een ander over jou denkt. Wat maakt het uit ?
Wat je intenties zijn, is dat belangrijker ?
Wanneer is het fout te handelen uit eigenbelang ?
Wat is fout ? Wat is juist ?

Het zijn vragen die we onszelf kunnen stellen. Het systeem waarin we leven zal je hierop geen eerlijk antwoord geven want het wil zichzelf in stand houden of wil iemand het in stand houden uit angst voor het ongekende ?”

spelingsvouten mogelijk 😉 maak je niet te druk, er zijn ergere dingen ! Stel je voor dat we van mening verschillen 😉