Op woensdag 24 april werd in Brugge, onder een stralende lentezon, de 2de Brugse klimaatmars gehouden. In tegenstelling tot de eerste mars, waar zo’n 1500 personen aanwezig waren, inspireerde het warme weer bitter weinig mensen om hun stem te laten horen voor een duurzaam (klimaat)beleid.

Om 13u35 aangekomen, was het podium nog opvallend leeg. Echter, in de verte liepen wat ‘Oranje Hesjes’ heen en weer waardoor me al snel duidelijk werd dat het aan de overkant van het plein te doen was. Dat er nog niet veel volk aanwezig was, viel op. Maar aangezien het nog maar 13u40 was, kon er wel nog wat volk arriveren. Niets bleek echter minder waar: om 14u werd de mars aangevat met zo’n 50 demonstranten. Even werd een lint gevormd om de stoet wat langer te doen lijken, maar gelukkig werd dit plan al snel van de baan geveegd, waarna de kleine bende samentroepte en de binnenstad introk.

Er werd spoedig al even halt gehouden aan de Sint-Salvatorskathedraal, want ondanks de eisen bij de vorige Brugse klimaatmars is het Brugse stadsbestuur nog steeds niet geneigd om de binnenstad autoluw te maken. Dat ze fier verkondigen dat Koning Auto op zaterdag geweerd wordt, hebben we dan ook enkel te danken aan de politieke welwillendheid om de plaatselijke middenstand te plezieren.

Nadat alle auto’s gepasseerd waren, vertrok de mars voor een tweede keer. Echter, aan het Simon Stevinplein bleek de kracht van Koning Auto nogmaals te groot en mochten we opnieuw plaatsmaken voor het doorgaand verkeer. Ten derde male trok de mars zich opnieuw op gang.

Het een bonte bende noemen zou de waarheid geweld aandoen, want hoewel het Youth for Climate was die de mars organiseerde, bestond deze maar voor 1/3 uit jongeren. Deze werden bijgestaan door een publiek van meestal middelbare leeftijd. Het waren echter de jongeren die het vocale voortouw namen, wat dan weer grote ogen deed trekken bij de wel massaal aanwezige toeristen. Voornamelijk op de Markt werd de mars bekeken als een curiosum en duchtig gefotografeerd door de vele Oosterse toeristen, terwijl de uit Brussel geïmporteerde slogans over de Brugse kasseien rolden.

Via de Breidelstraat kwamen we op de Burg. Wie gehoopt had dat de delegatie zijn eisen nogmaals zou gaan neerleggen in het Stadhuis kwam bedrogen uit. Dat het waarschijnlijk in dovemansoren zou gevallen zijn, werd later duidelijk. Na een toertje langs de Markt werd via de Geldmuntstraat en Noordzandstraat teruggekeerd naar ‘t Zand. Daar aangekomen vond een plaatselijke terrasganger het nodig ons te begroeten met ‘Linkse ratten, rol uw matten’. Dat klimaatverandering de politieke links-rechts as overstijgt, zal de jongeman na ettelijke uren de plaatselijke middenstand op een zonnig terras te hebben gefinancierd, hoogstwaarschijnlijk vergeten zijn. Hij werd dan ook door de opgetrommelde politie direct aangemaand zijn gewauwel binnensmonds verder te zetten.

Alvorens huiswaarts te keren werden we vriendelijk verzocht nog even te blijven om wat te feesten. Omdat ondergetekende altijd te vinden is voor de betere heupbewegingen, besloot ik deze raad dan ook niet in de wind te slaan. Aan het opgestelde podium, met speakers om het volledige Zand te doen daveren, werden we toegesproken door de 2 enthousiaste organisatrices, Tatyana Decelle en Tara Jacobus. We werden bedankt voor onze aanwezigheid, al hadden ze op meer volk gehoopt. Daarvan getuigden de rijen speakers en het wat groot uitgevallen podium ook. Na de obligatoire hulde aan allen die gekomen waren, werd ook de Brugse schepen voor klimaat en energie en milieubeleid, Minou Esquenet (CD&V), de hand geschud. Wat volgde was een schouwspel waarbij de keuze tussen huilen of lachen een uiterst moeilijke oefening werd.

Waar er eerst nog gemoedelijk gepalaverd werd, kregen de jongeren al gauw het verwijt dat het van weinig fatsoen getuigt om het antwoord van de bevoegde instanties op hun gestelde eisen ‘Bullshit’ te vinden. Toen Tayana Decelle achteraf verzekerde dat ze dit absoluut niet gezegd had, was het kalf al lang verdronken. Dat er nog geen enkele journalist van een dichterlijke overdrijving is gestorven weten we allemaal. Echter bleek het gemakkelijker om de boodschapper even venijnig aan te vallen, ook al kon schepen Esquenet niet genoeg herhalen dat we geen vijanden mogen zijn, maar het samen moeten doen.

Voordien had schepen Esquenet zich meesteres getoond in de retoriek van wollige volzinnen zonder enige politieke inhoud. Dat ‘we moeten samenwerken: politiek, burgers en ondernemers’. Dat Stad Brugge ‘heel veel doet en verschillende initiatieven onderneemt en steunt’. Ze haalde heel kort het Burgemeestersconvenant aan, al ging ze hier snel aan voorbij. Ze kon niet garanderen dat Brugge autoluw zou worden, maar wel dat de toeristen meer zouden betalen om te parkeren.

Op de vraag welke specifieke acties en initiatieven worden genomen werd met zo’n dedain gereageerd dat zelfs de kleuter op het veel te grote Klimaatpodium plaatsvervangende schaamte voelde. Al die punten en komma’s zou ze hier niet bespreken. Die punten en komma’s kunnen we vinden op de website van Stad Brugge. Daar valt het klimaatplan en de beleidsverklaring van het huidig schepencollege te vinden.

Omdat mevrouw Esquenet zo vriendelijk niets gezegd heeft, zal ik dit alles met veel plezier lezen om jullie er nadien over te berichten. Maar niet vooraleer we haar gevraagd hebben welke specifieke beleidsplannen en initiatieven er gevoerd worden. Aangezien een rechtstreeks contact met ‘de burger’ niet de juiste plaats is om over zoiets te discussiëren, vragen we het misschien beter per mail. (schepen.esquenet@brugge.be) Dat je haar antwoord geen bullshit zal vinden, kan ik echter niet garanderen.