Lokaal, Sociaal en Ecologisch!

Brugse kunstenaar: Lambertus

Lambertus Den Brok is een gevoelige en gedreven man. Als iets zijn belangstelling wekt gaat hij daar met passie op in, gaat hij tot op de bodem. Zo gaf hij 16 jaar lang met veel enthousiasme les aan de basisschool, tot het ‘op’ was, waarna hij weer nieuwe passies vond. Met eenzelfde elan ontdekte en exploreerde hij vanaf 2005 zijn veelzijdig artistiek talent.
Maar diezelfde gedrevenheid en passie, kunnen een mens ook uitputten en opbreken. Zware depressies en psychiatrische opnames zijn hem niet vreemd.

 

Korte voorgeschiedenis

Geboren op 1 mei 1956 in Ravenstein (Nederland) als voorlaatste in een gezin van 6 kinderen (waarvan er reeds 2 overleden zijn)
Hij tekende en knutselde veel maar kunstenaar worden was geen jeugddroom. In 1977 trouwde hij en begon een loopbaan als leraar.  Hij werkte hard, werd zelfs adjunct-directeur.
Het huwelijk werd verrijkt met 2 dochters.
Tot er voor het eerst iets knakte. De geestdrift voor zijn werk was er niet meer, hij wou weg uit het kleine dorp en het leven dat hij leidde. Een moeizame echtscheiding volgde en 2 jaar van intensief reizen.
In Zuid-Frankrijk ontmoette hij de liefde van zijn leven die in Brugge bleek te wonen. Hij volgde haar, deed nog een interim als leraar maar werd toen klusjesman. Het koppel had een aantal gelukkige, gepassioneerde jaren tot zij ziek werd en stierf. (2004)

Lessen in Loslaten

Ik zal altijd blij zijn dat ik die laatste tijd met haar zo intens heb doorleefd samen met haar, dat we goed afscheid hebben kunnen nemen. Dat vind ik erg belangrijk. Bij de dood van mijn moeder (2006) heb ik dat ook zo beleefd. Ik was dan wel een beetje het zwarte schaap in de familie omdat ik geen echt geregeld leven leidde maar op haar
sterfbed wou ze dat ik haar hand vasthield, dat was verzoening, helend. Ik heb in mijn leven al vrij gauw leren ‘loslaten’ maar afscheid kunnen nemen is daar toch belangrijk in. Niet zo lang geleden is een cafévriend van mij plots gestorven. De ene dag was hij er nog, de volgende dag hoor je dat hij dood is. Dat vind ik heel moeilijk, dat er geen afscheid was.’

Achteraf kwam toch een zware terugslag. Een eerste confrontatie met psychiatrische opname vanwege een zware depressie.
Hij bleef in Brugge wonen. Een vriendin gaf hem de push om naar de academie te gaan.

Kunstenaar

‘Pas toen ik 49 jaar werd (2005) heb ik eindelijk toegegeven aan een verlangen wat ik als kind al had: om creatief bezig te zijn. Ik was vergeten hoe graag ik als kind al tekende, plakte en kleide. En nu is een nieuwe wereld voor me open gegaan. Ik kan niet anders dan mezelf blootleggen in een tekening, in het schilderij of in een beeld. Ik ben er een gelukkiger mens door geworden.’

Zijn creativiteit getuigt van een grote veelzijdigheid. Elk academiejaar concentreerde hij zich op een nieuwe techniek, andere thema’s werden uitgewerkt.
Naast zijn grootste passie boetseren en het maken van symbolische, mystieke en koddige sculpturen, schildert hij met olie, acryl, water, aquarel, inkt, krijt, potlood, collage en mixed media, meestal in een surrealistische benadering van de werkelijkheid. Daarnaast zijn er de diapresentaties en foto-experimenten. Het eerste jaar leerde hij met olieverf schilderen maar toen hij het volgende jaar  met acrylverf leerde werken droeg dit al snel zijn voorkeur weg, dat gaat immers sneller. Nu kon hij makkelijk meerdere werken op 1 dag realiseren.

Die jaren werkte hij intens, vooral ’s ochtends vroeg tussen 6 en 9 u, vier dagen in de week, daarna vaak op computer, beelden zoeken, studeren.. Een eerste expositie keramiek kwam er  in 2016 in de Leja-Gallery te Brugge. Daarna volgden de tentoonstellingen zich gestaag op.

Astrologie en parapsychologie

Tijdens zijn loopbaan in Nederland raakte Lambertus gefascineerd door astrologie en parapsychologie. Zoals alles dat hij aanpakt onderzocht hij ook die materie grondig. Tussen 1980 en  1983 volgde hij een opleiding tot astroloog in Utrecht, hij werd ook zelf docent hierin.
Ook tijdens de jaren van intensieve artistieke arbeid bleef hij het onderwerp bestuderen, hij kreeg er een zekere reputatie in, een tijd lang had hij plannen voor een centrum waar hij workshops kon geven en ook kunstzinnige psychotherapie waarvoor hij in Nederland ook een opleiding heeft gevolgd.
De fascinatie voor beide onderwerpen dringt diep door in zijn werk. Lambertus geeft zelf aan dat hij dit wel tot het voor hem persoonlijk belangrijkste creatieve werk behoort, zowel in acryl als in ceramiek.

Rondkomen als kunstenaar


Voor Lambertus was ‘leven van zijn kunst’ nooit zijn belangrijkste drijfveer. Voor hem is het exploreren van zijn artistieke vaardigheid vooral een ontdekkingstocht.
Hij had niet de ambitie om een soort eigen stijl te ontwikkelen waarmee hij zijn naam kon vestigen.
Dit draagt er natuurlijk niet toe bij dat hij ooit echt van ‘zijn kunst zou kunnen leven.’
Een tijdlang probeerde hij toch het statuut van ‘kunstenaar in bijberoep’.

Dit zorgde echter voor nog meer financiële problemen. Zijn tentoonstellingen konden weliswaar reken op een goede publieke belangstelling maar dit uitte zich niet in een goede verkoop terwijl hij wel meer sociale lasten moest betalen.

Kunstgroep Brugge

Lambertus zag al snel een aantal problemen waar (vooral beginnende) kunstenaars in Brugge vaak mee te kampen krijgen, met name een gebrek aan betaalbare atelierruimte en mogelijkheden om met hun werk naar buiten te komen.
‘Deze stad doet weinig voor haar kunstenaars. Ze organiseert graag prestigieuze tentoonstellingen, vooral over kunst uit het verleden, maar beginnende kunstenaars blijven in de kou staan, amateurkunsten worden stiefmoederlijk behandeld terwijl dat dit toch de fundamenten zijn van cultureel leven..’k
Met eenzelfde bevlogenheid als waarmee hij bv als leraar zelf hele leerplannen uitwerkte wou hij ook hier een oplossing voor creëren. Dit resulteerde in de oprichting van VZW KunstgroepBrugge waar hij de eerste voorzitter van werd.
Hij onderhandelde met het stadsbestuur en diverse vastgoedeigenaars en uiteindelijk slaagde hij erin om een contract met Entract bvba af te sluiten voor de tijdelijke ingebruikname van het oude kadastergebouw in de Lange Raamstraat. Die bood ruimte voor een 27-tal ateliers, een tuin waar expo’s konden doorgaan enz..
De VZW telde al gauw een 60-tal leden en de exposities van de groep kenden grote belangstelling.

Met de voorzitter ging het intussen veel minder goed. Uitputting en ziekte verhinderden hem bij de openingstentoonstelling aanwezig te zijn. Opnieuw een periode van ziekenhuisopnames, zware depressie volgde.
Sinds eind 2012 lijkt de veer voor echt gebroken en heeft hij geen nieuwe werken meer gemaakt.

Heden en toekomst

Door financiële problemen heeft hij veel moeten verkopen.
Zijn auto heeft hij reeds jaren geleden zonder spijt van de hand gedaan. ‘Het is nu wat omslachtiger geworden om
mijn familie in Nederland te bezoeken maar de noodzaak om dit regelmatig te doen is er ook niet meer’. De verkoop van zijn gitaar viel zwaarder.
Ook het grootste deel van zijn schilderijen heeft hij voor weinig geld van de hand gedaan aan een schilder vriend. ‘Hij heeft ze gewoon overschilderd.’
Gelukkig heeft hij nog foto’s van die werken…
Momenteel bepaald het caféleven een groot deel van zijn dagen. Met alcohol had hij al zijn halve leven een haat-liefdeverhouding maar nu lijkt het een trouwe lotgenoot. Hij kent heel veel stamgasten en legt makkelijk contacten. Eenzaam is hij niet.
.. Of hij nog ambities heeft?
Een aantal vrienden proberen hem aan te sporen om weer artistiek aan het werk te gaan. ‘Onlangs kreeg ik van een goede vriendin een tekenblok en een set dure potloden. Maar het papier blijft leeg, De inspiratie lijkt voorlopig nog ver weg.  Ik weet niet of het nog terug komt..’

Toch gingen zijn ogen weer schitteren terwijl hij  me zijn verhaal deed.
Lambertus Den Brok heeft reeds een aantal verschillende levens geleid. Er is allicht nog ruimte voor een volgende.

En ik ben één van die vrienden die stilletjes hoopt dat daar weer artistieke creaties uit zullen vloeien …

 

 

reageer op dit bericht

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.